Աստվածաշունչ մատյանից

Մեծ աշխատանք է սահմանված ամեն մարդու համար, և ծանր լուծ է դրված մարդու որդիների վրա իրենց մորից ելնելու օրից մինչև բոլորի մոր ծոցում թաղվելու օրը։ Ակնկալիքի և վախճանի օրվա մասին մտածումը նրանց խորհրդածության նյութն ու սրտի ահն է. սկսած նրանից, ով նստած է ինքնագոհ փառքի աթոռին, մինչև նա, ով թշվառացել և հող ու մոխրի մեջ է, սկսած նրանից, ով կրում է հակինթ ու պսակ, մինչև նա, ով ցնցոտի է հագնում, ամեն ոք ունի ցասում և նախանձ, խռովք և անհանգստություն, մահվան երկյուղ, ոխ և հակառակություն։

Սիրաքի իմաստությունը 40. 1-4

Մեկնաբանություններ